पाँच मुक्तक

छोराछोरी पाउन धेरै, देवीदेउता भाकेँ मैले

खुसी बाँड्न नातागोता, इष्टमित्र डाकेँ मैले

कर्म गरेँ सन्तान भन्दै, खुट्टा लाग्ने बनाइदिएँ

बुढेसकालमा छोडी गए, वृद्धआश्रम ताकेँ मैले… ।

 

अहिले म जिउँदै हुँदा, भोक भोकै पार्छस् भने

हेला घृणा गरी हरपल, मेरा आँशु झार्छस् भने

म मरेपछि मेरो नाममा, दान धर्म नगर्नू छोरा

बाबु भन्न सर्म मानी, अहिले जिउँदै मार्छस् भने । ।

 

कमाइ ल्याउँछु भन्दै छोरो, विदेशतिर गएको छ

दुलही नाति सहर पसे, घरै रित्तो भएको छ

गरिखानु कसोगरी, हातपाउ चल्न छोडिसके

कहाँ पोखूँ जिन्दगीले, कति व्यथा सहेको छ… ।

 

छोराबुहारी पर सर्छन्, हाम्रो हातपाउ बसेदेखि

बोलाउँदा नि आँखा तर्छन्, हाम्रो हातपाउ बसेदेखि

सायद वाक्क लाग्यो होला, बुढा बाबुआमा पाल्नुपर्दा

कहिले मर्छन् जस्तो गर्छन्, हाम्रो हातपाउ बसेदेखि… ।

 

सारै मुटु दुख्यो आज, सायद चिरा परेको छ

जति रोक्न खोज्छु आँशु, उति उति झरेको छ

सन्तानले फालेको बाबु, अलपत्र भेटेपछि

अब कहिल्यै बाबु बन्दिनँ, मेरो रहर मरेको छ… ।

6 thoughts on “पाँच मुक्तक

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *